شام شیما

عشق تو واسه من مرده وقتی تو دلبسته میشی

باغ من پاییزی اما تو به گل وابسته میشی

توهنوز اول راهی راهی که صد سال رفتم 

میری این راه و اما خیلی زود خسته میشی

اما سکوت این روزامم پرعشق دیگریه 

مغلوب غروب احساس از طلوع رفته میشی

راستی اما عشق دیروز پام نسوزی 

که یه روزی مث من شکسته میشی

داغت سخته حتی وقتی عشق مرده

سلطان قلبمی اما از دل من رونده میشی

 

شام شیما...

دله که رندونی یه خواهشه 

هنوزم دنبال نیم نگاهشه 

ائنی که نمک به زخم دل زده

هواییه این سردیام از اهشه 

راهشه باید اونم تنها بشه

سخته اما تاوان گناهشه 

باید که به سیم اخر بزنه 

جدایی این راه تباهشه

شام شیما...

سلام قصه ی قدیمی تا همیشه از تو تازه تو نوشتی خداحافظ که دلم ساده نبازه بی خبر بودی ندیدی که اب از سرم گذشته اگرم دیدی ندیدی اونچه به شبم گذشته تو نوشتی خداحافظ وقتی که تازه شروعه همیشه اول قصه یه تبسم یه طلوغه چی می خواستم و چی شد وقتی فرصتی نبود تو شبات ماه شدن دیگه رخصتی نبود  انگار که دریای غم بود تاوان دلبستگی هام گرداب موندن و رفتن امواج وابستگی هام  سایه رو از شب گرفتم تا حقیقت و ببینه به مهتاب راضی نشه و پای حرفامون بشینه اما نوشتی خداحافظ رفتی و مانع نمیشم اما به پیوند رویا تا هرگز قانع نمی شم...   مرداد 89 شام شیما...